Kierownikiem nikt się nie rodzi, ani nie staje się przez przypadek. Badania tematu ukazały, że pozostawanie zwierzchnikiem formalnym często nie ma nic wspólnego z szacunkiem pracowników czy realnym i rzeczywistym przywództwem. Kierownik to jedynie nazwa piastowanego stanowiska, zaś przywódca to wyłoniony w warunkach naturalnych lider, charakteryzujący się określonymi umiejętnościami oraz cechami.
Droga do takiego stanu nie jest ani łatwa, ani krótka, a do tego nie każdemu uda się na nią wejść i szczęśliwie ukończyć. Jedyne co stanowi pewnik i co możemy gwarantować na początku naszej ścieżki, to etapy, które wyróżnia się w procesie uzyskiwania statutu naturalnego przywódcy.
Zatrudnienie na stanowisku kierownika. Awans bądź zatrudnienie na tym stanowisku pozwala sprawować formalną władzę, którą pracownicy muszą uznać. Kierownik posiada wiedzę i doświadczenie, które dają mu możliwość pełnienia powierzonej funkcji.
Realizacja, wdrażanie w życie funkcji kierowniczych. Kierownik uczy się swoich podwładnych a oni jego, starając się skupić na zauważanych przez obydwie strony pozytywach. Lider zajmuje się również wdrażaniem teorii w praktykę, w celu realizacji postawionych wcześniej założeń, pokonując równocześnie problemy i napotykane przeszkody.
Rozszerzanie funkcji kierowniczych. Pracownicy coraz mocniej utożsamiają się z kierownikiem, ciesząc się, że to właśnie on piastuje tę funkcję. Wzrasta także ich zaangażowanie i motywacja co wiąże się z rosnącym przywiązaniem do firmy. Sam kierownik stara się uczestniczyć w rozwoju pracowników, rozszerzając na przykład sposoby komunikacji.
Dalsze rozszerzanie funkcji kierowniczych. Kierownik staje się autorytetem, który doradza i pomaga pracownikom. Sam skupia się na podnoszeniu morale zespołu, przekonując ich do rozszerzania pozytywnych umiejętności takich jak otwartość czy innowacyjność.
Narastająca świadomość. Kierownik staje się osobą godną zaufania, która wzbudza poczucie bezpieczeństwa. Pracownicy bez obawy powierzają mu podejmowanie decyzji, mając przeświadczenie, że dokona on słusznych wyborów. Kierownik sam także dochodzi do pozytywnych wniosków, zdaje sobie sprawę ze swojej roli i stara się udowodnić, iż jest rzeczywiście godzien jej sprawowania. Pracownicy spontanicznie określają kierownika, jako swojego szefa.
Jeśli zapytacie się przywódcy, który rzeczywiście jest liderem, jak doszedł do tego ostatniego etapu, czyli momentu, w którym się obecnie znajduje, to z pewnością odpowie wam, że nie był to proces prosty, a raczej rozciągnięty w czasie okres nauki. Jakie rady mają dla nas ci, którym się udało:
Dzięki powyższym radom z pewnością, będzie nam łatwiej osiągnąć cel, do którego zmierzamy. Ważne jest, abyśmy pamiętali, że jest to możliwe, a nawet pożądane, gdyż tylko wówczas będziemy w stanie sprawnie i efektywnie kierować zespołem, oraz gdy rzeczywiście będziemy na to gotowi. Nie można mieć bowiem dwóch twarzy, innej dla naszych zwierzchników a kolejnej dla podwładnych, bowiem tego typu kłamstwa wychodzą najszybciej na jaw, a gdy zostaną zdemaskowane, nie możemy już liczyć na rehabilitację w oczach współpracowników.
I jeszcze jedna, bardzo ważna kwestia, pamiętajmy, że nie każdy musi być czy jest stworzony do bycia prawdziwym przywódcą. Istnieją nawet segmenty, w których ‘zwykły’ kierownik, ma jak najbardziej rację bytu i jest w stanie efektywnie pokierować zespołem, a dla samego zainteresowanego oznacza to mniej pracy i wysiłku. Jednak czy warto? Czy nie lepiej kłaść się spać z myślą, że to co robimy wykonujemy najlepiej jak potrafimy, że wiedza, którą posiadamy jest jeszcze aktualna? Oraz czy za parę lat, będziemy podobnie patrzeć na siebie w lustro, wiedząc jakimi kierownikami byliśmy.
06 January 2011, 16:21
Droga prowadząca do przywództwa…
Kierownikiem nikt się nie rodzi, ani nie staje się przez przypadek. Badania tematu ukazały, że pozostawanie zwierzchnikiem formalnym często nie ma nic wspólnego z szacunkiem pracowników czy realnym i rzeczywistym przywództwem. Kier…